Η πορεία και περιπλάνηση μέσα στον αέναο χρόνο, ένα ταξίδι μυσταγωγίας με αφετηρία και προορισμό μπορεί να χαρακτηρίσει το θέατρο, ή αλλιώς εκείνο τον κλάδο της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση του λόγου, της μουσικής και του χορού. Τώρα τι σχέση μπορεί να έχω με όλα τα παραπάνω; Τόση όση έχει και μια διασήμου και παμπλούτου μελαχρινή ηθοποιός (τώρα να πω το όνομα ή θα μου φέρνετε τα low fat corn-flakes μου στα κυριακάτικα επισκεπτήρια;), η οποία κατά καιρούς μας έχει αφήσει άναυδους με το ξεδίπλωμα του υποκριτικού ταλέντου της δίπλα σε τρένα, καράβια και πάει λέγοντας.

Και τώρα η συσχέτιση: εδώ και ένα μήνα περίπου ξεκίνησα Γερμανικά. Φέτος δίνω για Kleines, αν και δεν νομίζω πως αυτό το ρήμα είναι το κατάλληλο, μάλλον το σωστότερο είναι διαγωνίζομαι… Και αυτό γιατί σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες της καθηγήτριας-σκηνοθέτη θα πρέπει να διαβάζουμε το κείμενο δυνατά μπροστά στον καθρέφτη, τονίζοντας τις σημαντικότερες λέξεις ώστε να αποδίδουμε την σωστή έννοια του κειμένου, όπως επίσης να γίνουμε ένα με τους χαρακτήρες του έργου, να θυμόμαστε απέξω λεπτομέρειες της πλοκής (καθώς ως γνωστό η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά), να ανακαλύψουμε τι μήνυμα ήθελε να περάσει ο συγγραφέας κάτω από τις δεδομένες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες της εποχής σε συνδυασμό πάντοτε με την ιδιαιτερότητα ου χαρακτήρα του…Το τμήμα κάθε Τρίτη και Πέμπτη βράδυ μετατρέπεται-για καμιά ώρα- σε ένα θεατρικό εργαστήρι!

Το βιβλίο που κάνουμε τώρα (θα ακολουθήσει και δεύτερο βιβλίο μετά τα Χριστούγεννα) είναι του Bertolt Brecht “Leben des Galilei’’ και ειλικρινά ακόμα δεν ξέρω με ποιον ρόλο να ταυτιστώ καθώς οι γυναικείες παρουσίες στο έργο είναι λιγοστές. Όχι τίποτα άλλο αλλά έχω την αίσθηση πως θεατρικά –λόγω physic νομίζω-αποδίδω καλύτερα σε κάτι πιο αλέγκρο και ίσως λίγο στο πιο surreal του κάτι ανάμεσα σε Ψαθά και Ρήγα-Αποστόλου με λίγες πινελιές από Almodovar. Τώρα θα μου πεις ,αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν λες και ευχαριστώ βλάχα, βλαχάρα που σου δίνεται η ευκαιρία να διαβάσεις από πρωτότυπο Brecht και γκρινιάζεις ; Και δε θα έχεις και άδικο, αλλά το καθημερινό τρέξιμο σε συνδυασμό με μια γκαντεμοδυναμική που με συνοδεύει τον τελευταίο καιρό δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια δημιουργικής ενασχόλησης και αυτοσχεδιασμού!

Όπως και να έχει όμως νομίζω πως θα χρειαστώ μερικά μαθηματάκια, όχι ότι μου λείπει το ταλέντο! Μήπως να πάω και εγώ στη σχολή της γνωστής ηθοποιού που είναι και κοντά στα μέρη μου; Είμαι σίγουρη πως μετά το πέρας των μαθημάτων θα μπορώ και εγώ μετά από κάποια bottox, φορτωμένη με χρυσαφικά κα γούνες να αναφωνώ με στεντόρεια φωνή : «Warum, warum mein Gott ?».