Wednesday, October 18, 2006
posted by liliputaner at 6:40 AM


Όταν ήμουν στο δημοτικό, στη δική μου playlist νούμερο ένα ήταν εκείνο το άσμα με το καραβάκι που ήταν α-α-αταξιδεύτο οεοε…Φοβερό κομμάτι λέμε, είχε ρυθμό, χρώμα, μελωδία και όχι να το παινευτώ αλλά το ερμήνευα με πολύ νάζι και μπρίο, ειδικά στην versión που ο κλήρος έπεφτε όχι στον γενναίο αλλά στα αγόρια που ήταν σαν σκυλόψαρα, οεοεοε! Ο κλήρος όμως , όπως γνωρίζουμε σε τούτη τη ρημάδα τη ζωή, δεν κάνει φυλετικές διακρίσεις! Ο δικός μου κλήρος : μέλος εφορευτικής επιτροπής στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Ααα δεν μπορώ να παραπονεθώ ήταν μια εμπειρία αλλιώτικη από τις άλλες…

Το ραντεβού ήταν για τις 15 Οκτωβρίου στις 6 το πρωί σε εκείνο το δημοτικό που πριν κάποια χρόνια τραγούδαγα ανέμελα όλα τα σουξέ : μια ωραία πεταλούδα, χαρωπά τα δύο μου χέρια τα χτυπώ και άλλα που με καθιέρωσαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα του οικογενειακού μου περιβάλλοντος.. Βέβαια είχα και πολύ χρόνο να αναπολήσω τα χρόνια στο δημοτικό καθώς η δικαστική αντιπρόσωπος με τις δυο γραμματείς κατέφθασαν με είκοσι λεπτά καθυστέρηση. Ο διάβολος φορούσε Prada, η δικαστική αντιπρόσωπος Hermes, γεγονός που της έδινε έναν άλλο αέρα βρε αδερφέ στον καταμερισμό των αρμοδιοτήτων.

Η ημέρα ξεκίνησε σχεδόν άχρωμα, χωρίς μεγάλη συμμετοχή, βέβαια η συνέχεια με αποζημίωσε καθώς τα καλύτερα νούμερα άρχισαν να καταφθάνουν μετά το μεσημέρι. Κοινό χαρακτηριστικό όλων η απροσδιόριστη τσαντίλα στο βλέμμα.. Ένα πράγμα απίστευτο. Όλοι κατέφθαναν τσαντισμένοι, τώρα δεν ξέρω αν έτσι έφευγαν από το σπίτι τους ή στη διαδρομή για το εκλογικό τμήμα λειτούργησε η ψυχολογία «άντε … και εσύ και ο γρύλλος σου» ή αν α αναμονή στην ουρά ανέδυε όλα τα ψυχο-νευρωτικά τους πάντως κάτι τους χάλαγε. Όλοι ήταν ετοιμοπόλεμοι και δεν χρειαζόντουσαν παρά μόνο μικρές σπίθες προκειμένου μέσα στο ελάχιστο χρονικό διάστημα να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη δυνατή αναστάτωση:
«Μα καλά, τι πράγματα είναι αυτά, μόνο στην Ουγκάντα γίνονται! Να μου δώσετε λάθος ταυτότητα, αλλά τέτοια ζώα είστε! Απαιτώ την ταυτότητα μου τώρα!! Δεν με ενδιαφέρει, ας κινητοποιηθεί όλη η αστυνομική διεύθυνση Αττικής, εγώ δεν το κουνάω από εδώ, αν δεν μου φέρετε την ταυτότητα μου τώρα!! Α ρε Τριανταφυλλόπουλος που σας χρειάζεται». Είχαμε και κάτι outsider όπως για παράδειγμα μια κυρία που κατέφθασε όπως όλοι με τη τσαντίλα στο βλέμμα (so far so good) με τη διαφορά όμως πως στο χέρι της κράταγε το παλιό εκλογικό βιβλιάριο και απαιτούσε να μάθει πότε άλλαξε η διαδικασία και ποια συνομωσία (;;;;;) κρύβεται πίσω από την κατάργηση της υποχρεωτικής άσκησης των εκλογικών καθηκόντων.

Αυτοί που όμως έκλεψαν την παράσταση ήταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες (και όταν λέμε γιαγιάδες και παππούδες, εννοούμε 80+ στα πρόθυρα Αλτζχάιμερ), οι οποίοι προσέδιδαν ένα ιδιαίτερα εύθυμο τόνο στο όλο σκηνικό που από μόνο του ήταν για τα πανηγύρια. Ήταν οι μόνοι που την κατέβρισκαν μέσα στο παραβάν, τόσο πολύ δε που άρχιζα να ανησυχώ (ποιος ξέρει τι να έκαναν άραγε), έβγαιναν-έμπαιναν στο παραβάν με τρομερή άνεση, αναζητώντας το ψηφοδέλτιο της αρεσκείας τους, το οποίο εγώ η απρόσεχτη και μπορεί και υποκινούμενη από άνομα κομματικά συμφέροντα είχα αμελήσει να τους δώσω. Βέβαια το γεγονός πως αυτό που έψαχναν ήταν μπροστά στα μάτια τους, αλλά είτε ο καταρράκτης δεν τους επέτρεπε να δουν είτε είχαν μπερδέψει τις επικεφαλίδες των ψηφοδελτίων είναι ένα άλλο θέμα.

Σε ότι αφορά το service της δημοτικής αρχής τι να πρωτοθυμηθώ δεν ξέρω : το catering, τους σερβιτόρους, τις σαμπάνιες, το χαβιάρι, τους μασέρ για να μας κάνουν μασαζάκι στην πλατούλα που μετά τις πρώτες τρεις ώρες είχε αρχίσει να πιάνεται από το πάρε-δώσε των ψηφοδελτίων-σεντονιών; Τι να πρωτοθυμηθώ δεν ξέρω πραγματικά…

Η καταμέτρηση δε ήταν το κάτι άλλο καθώς η κυρία με τα Hermes ήταν αυστηρή και δεν σήκωνε λάθη, αφού με είχε πιάσει ένα άγχος, λες και έδινα μάθημα. Από όλα τα ψηφοδέλτια ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η ευρηματικότητα των άκυρων, τα οποία δεν ήταν και λίγα.. Τι ποιήματα, τι μούντζες, τι ερωτήματα (όπως: προσπαθούσα να βρω τρόπο να ακυρώσω αυτό το ψηφοδέλτιο και δεν έβρισκα τον καλύτερο ), τι εξιστορήσεις για κατσίκες και αγελάδες.

Ε κατά τις δώδεκα και αφού είχα ασκήσει στο έπακρο τα δημοκρατικά μου καθήκοντα, έφυγα εξουθενωμένη. Ευτυχώς που είχαμε και τα ευτράπελα, προς ανακούφιση ψυχής και σώματος...

 
3 Comments:


At 7:23 PM, Blogger Attalanti

Κοριτσάκι μου γλυκό, δεν μας έδωσες τίποτα λιγότερο απ' ό,τι περιμέναμε! Γέλασα πολύ, να είσαι καλά! Μη μου πεις, στις επόμενες εκλογές μέσα στο χαμόγελο δεν θα είσαι; ματς!

 

At 2:20 AM, Blogger liliputaner

Kalimera blogomanoula! Stis epomenes ekloges me blepw, to pio lampro asteri twn eklogwn!xaxa :-)

 

At 3:25 AM, Blogger Jason

Μάλιστα... Τέτοιες όμορφες καταστάσεις παίζονται λοιπόν...
Όμως τώρα πάνε αυτά τα μεγαλεία, πέρασαν, στις επόμενες εκλογές να μας πεις σε ποιο τμήμα θα είσαι να έρθουμε με πανώ για συμπαράσταση!
Φιλιά...