To blog or not to blog? Iδού η απορία… Από μικρή, θες η εξερευνητική μου φύση, θες η αθώα παιδική μου περιέργεια είχα απορίες που εκνεύριζαν το συγγενικό μου περιβάλλον καθώς ήμουν ένα κινούμενο γιατί: γιατί πρέπει να πάω για ύπνο στις 9, γιατί πρέπει να βουρτσίζω τα δόντια μου νυχθημερόν , γιατί δεν μπορώ να βαράω τον μικρό μου αδερφό όταν μου σπάει τα νεύρα και παίζει με τα δικά μου παιχνίδια ή ακόμα χειρότερα όταν δεν μου δίνει τα δικά του, γιατί δεν μπορώ να φάω παγωτό το χειμώνα, γιατί δεν μπορώ να ζωγραφίζω στους τοίχους αφού έχω τόσο μα τόσο ταλέντο,γιατί, γιατί, γιατί…; Έτσι και τώρα όπως και τότε, λίγο πριν πάρω την απόφαση να γράψω δυο γραμμές ο νους μου συλλογίζεται : Να κάνω δυναμική εμφάνιση με φτερά και πούπουλα (αλλά Γωγώ Μαστροκώστα κάτω από τους ήχους του «κάντε πέρα να περάσω κάντε πέρα να διαβώ») ώστε να καταπλήξω τα πλήθη, να γράφω ψέματα ως άλλος βαρόνος Μινχάουζεν ή να βγάλω τα απωθημένα μου με πικρές αλήθειες, να είμαι ο εαυτός μου ή κάποια άλλη που ενδεχομένως πολύ θα ή δεν θα ήθελα να είμαι, θα έχω χρόνο να γράφω, θα τα διαβάζει κανείς άραγε ή θα φάμε ντομάτες (που είναι και νοστιμότατες αυτή την εποχή);