Έχεις καταφέρει, μετά από περίπου ένα χρόνο, να μην τον σκέφτεσαι
κάθε μέρα, να μην ρίχνεις κλεφτές ματιές σε εκείνες τις φωτογραφίες
που είχες αποθηκεύσει σε εκείνο τον φάκελο με την ονομασία
Scheiß
mann (η κατινιά στο μεγαλείο της, αλλά τι περιμένατε από ένα πληγωμένο κοριτσάκι;), σταμάτησες να αναζητάς την ανάσα του στο σώμα σου, σταμάτησες να στέλνεις
mail, άλλαξες όλη τη λίστα των τηλεφωνικών επαφών σου, σταμάτησες να ταυτίζεσαι πλέον με κάθε τραγούδι πόνου και καημού (τι μαρτύριο και αυτό πια!), άσε που έχεις σταματήσει να φοράς τα μακό μπλουζάκια του, είσαι σε καλό δρόμο…
Έχεις ξεκινήσει τις διατροφές σου, τα γυμναστήρια σου, έχεις επαναπροσδιορίσει στόχους και ιδανικά, έχεις κάνει τους απολογισμούς σου και ισολογισμούς σου (κάτι σαν τον Αλογοσκούφη, λίγο πριν την ώρα του προϋπολογισμού), ψάχνεις για δουλειά, προχωράς με το διδακτορικό σου, είσαι θετική στο να γνωρίζεις καινούργια άτομα, που και που φλερτάρεις και γενικά έχεις δώσει τις δικές σου μάχες για να προχωρήσεις μπροστά. Έχεις αρχίσει να ξαναγίνεσαι εκείνο το χαρούμενο και ανέμελο παιδί που πάντα ήξερε να χαμογελά με μπρίο και νάζι. Γενικά είσαι καλά (είμαι η Liliputanerin και είμαι καλά, το λένε όλοι)!
Και ξαφνικά συναντάς κοινούς γνωστούς-αγνώστους (πάντα έτοιμοι να σου φέρουν μια μολότοφ στο κεφάλι), οι οποίοι σπεύδουν να σε ενημερώσουν για την καινούργια σχέση του. Δεν θυμώνεις, δεν χαίρεσαι, δεν λυπάσαι, δεν κλαις, δεν γελάς, δεν αισθάνεσαι τίποτα, απλά μένεις αμήχανη για λίγα λεπτά, ο χρόνος σταματάει, όλα γύρω σου συνεχίζουν να κινούνται και εσύ ακίνητη, αμίλητη και ανέκφραστη βλέπεις την εικόνα μπροστά σου. Δεν υπάρχει κακία, μίσος, θυμός, ζήλεια, παράπονο, έρωτας, αγάπη, πόνος, λύπη, θλίψη υπάρχει μόνο το τέλειο τίποτα…Φευγαλέα σκέφτεσαι να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και να πας να τον δεις. Γιατί; Είσαι σίγουρη πως ο ρόλος της Lady Angie –ξέρετε «και θέλω να’ρθω να σ’αρπάξω από την άλλη να τη ρωτήσω με τα μάτια βουρκωμένα με ποιο δικαίωμα σε πήρε από εμένα και ποια ποια θυσία θυσία έχει κάνει αυτή για σσσσένα»- δεν σου πάει, ούτε είναι αυτός είναι ο σκοπός σου και ούτε η λύση. Αλλά κάπως είσαι και δεν μπορείς να το εξηγήσεις…μάλλον γιατί δεν είχες το κατάλληλο χαρτί και έτσι απλά πήγες για λίγο πάσο…
